Today here is an exciting Odia Ghost Story which will make your day adventurous. Read this odia story and share with your friends and family.
ସମସ୍ତିପୁର ବୋଲି ଗୋଟିଏ ଗାଁ ଥିଲା । ସେ ଗାଁରେ ଜଣେ କାଠୁରିଆ, ତା୍ ସ୍ତ୍ରୀ ଓ ସେମାନଙ୍କର ଏକ ବାରବର୍ଷର ପୁଅ ଦିପୁ ବି ରହୁଥିଲେ । କାଠୁରିଆ ସେ ଗାଁ ନିକଟରେ ଥିବା ଜଙ୍ଗଲ ମଧ୍ୟକୁ ଜାଳେଣି କାଠ ସଂଗ୍ରହ କରିବାକୁ ଯାଏ । ତା୍ର ସେହି କାର୍ଯ୍ୟରେ ତା୍ର ସ୍ତ୍ରୀ ମଧ୍ୟ ତାକୁ ସାହଯ୍ୟ କରିଥାଏ । ଖୁବ୍ ଛୋଟ ଦିନରୁ ଦିପୁ ବି ତା ବାପାମା୍ଙ୍କ ସହିତ ସେ ଜଙ୍ଗଲ ମଧ୍ୟକୁ ଯାଏ । ତେଣୁ ସେ ଜଙ୍ଗଲର ପରିବେଶ ସହିତ ଦିପୁ ବେଶ ପରିଚିତ ହୋଇଥାଏ । ସେ ଜଙ୍ଗଲରେ ରହୁଥିବା ସମସ୍ତ ବଣୁଆ ଜୀବଜନ୍ତୁ ଦିପୁର ସାଙ୍ଗଭଳି । ଏମିତିକି ସେ ଜଙ୍ଗଲର ସବୁ ପଶୁପକ୍ଷୀ ବୃକ୍ଷଲତା ଦିପୁକୁ ବହୁତ ଆଦର କରନ୍ତି ।
ସେହି ଜଙ୍ଗଲରେ ଦୁଇ ଭୂତୁଣୀ ଗୋଟିଏ ବରଗଛରେ ଘର କରି ରହୁଥାନ୍ତି । ସେମାନେ କିନ୍ତୁ ଏ ଦିପୁର ପ୍ରଶଂସାକୁ ଆଦୌ ସହିପାରୁନଥାନ୍ତି । ତେଣୁ ସେମାନେ ସର୍ବଦା ଦିପୁକୁ ହଇରାଣ କରିବାକୁ ଚାହୁଁଥାନ୍ତି । ଦିନକର କଥା । କାଠୁରିଆର ଦେହ ହଠାତ୍ ଖରାପ୍ ହେଲା । ତେଣୁ ସେ କାଠୁରିଆ ଆଉ କାଠ ହାଣିବାକୁ ଯାଇପାରିବନି ବୋଲି ତା୍ ସ୍ତ୍ରୀକୁ ସଫା ସଫା କହିଲା । ତାପରେ କାଠୁରିଆ ଓ ତା୍ ସ୍ତ୍ରୀ ଦିପୁକୁ କହିଲେ – ‘ବାପାରେ, ତୁ ଯା । ଆଜି ସେ ଜଙ୍ଗଲରୁ ଏକାକି କାଠ କାଟି ଆଣିବୁ । ଆମେ ଆଜି ମୋଟେ ଯାଇପାରିବୁ ନାହିଁ । ଦେହ ଭଲ ହୋଇଗଲେ ପଛେ ଆମେ ସମସ୍ତେ ସାଙ୍ଗ ହେଇକି ଯିବା ।୍
ଦିପୁ ବାପା ମା୍ଙ୍କ ଏପରି କଥା ଶୁଣି କହିଲା – “ଜଙ୍ଗଲର ରାସ୍ତା ଘାଟ ସବୁ ମତେ ଜଣା ଅଛି । ମୋର କିଛିବି ହେଲେ ଅସୁବିଧା ହବନି । ତୁମ୍ଭେ ଦୁଇଜଣ ସେଥିଲାଗି ଆଦୌ ଚିନ୍ତା କର ନାହିଁ । ମୁଁ କାଠ ହାଣି ଅତି ଶୀଘ୍ର ଫେରି ଆସିବି ।” ସେଦିନ ଦିପୁ ଏକୁଟିଆ ସେ ଜଙ୍ଗଲ ମଧ୍ୟକୁ କାଠ ହାଣିବାକୁ ଗଲା । ତାକୁ ଜଙ୍ଗଲରେ ଏକୁଟିଆ ଦେଖି ଦୁଇ ଭୂତୁଣୀ ବହୁତ ଖୁସି ହୋଇଗଲେ । ତାପରେ ସେମାନେ କହିଲେ – ଆଜି ଏ ଟୋକାଟା ଏକୁଟିଆ । ଆଜି ହିଁ ସୁବର୍ଣ୍ଣ ସୁଯୋଗ । ଆଜି ହିଁ ଆମେ ଏ ପିଲାଟିକୁ ଅପହରଣ କରି ନେଇ ଗୁମ୍ଫାରେ ରଖିବା । ଆସନ୍ତା ଅମାବାସ୍ୟା ତିଥିରେ ଏହି ପିଲାଟିକୁ ହତ୍ୟା କରି ଏହାର ରକ୍ତ ପିଇଲେ ଯାଇ ଆମ୍ଭେମାନେ ମୁକ୍ତ ହୋଇଯିବା ।
ଏହି ଦୁଇ ଭୂତୁଣୀଙ୍କ କଥା ଏକ ଶୁଆ ଶୁଣୁଥାଏ । ଏହି ଶୁଆଟି ବଣରେ ଦିପୁ ସହିତ କଥା ହୁଏ । ଦିପୁ ବି ସେ ଶୁଆଟିକୁ ମିଠା ମିଠା ଫଳ ଖାଇବାକୁ ଦେଇଥାଏ । ଦିପୁର ଭବିଷ୍ୟତ କଥା ଶୁଣି ସେ ଶୁଆଟି ହଠାତ୍ ଚିନ୍ତାରେ ପଡିଗଲା । ତାପରେ ସେ ଭୂତୁଣୀ ରହୁଥିବା ଗଛରୁ ଫୁରକିନା ଉଡିଯାଇ ଦିପୁ ପାଖରେ ପହଁଚିଲା । ସେ ଶୁଆଟି ଦିପୁକୁ ଦୁଇ ଭୂତୁଣୀଙ୍କ ସବୁ କଥା କହିଲା । ମାତ୍ର ଦିପୁ ଏସବୁ କଥା ସେ ଶୁଆ ପାଟିରୁ ଶୁଣି କେବଳ ହସିବାକୁ ଲାଗିଲା । ତାପରେ ସେ କହିଲା – “ସେ ଭୂତୁଣୀଙ୍କୁ ଆଦୌ ବିଶ୍ୱାସ କରେ ନାହିଁ । ଏ ସବୁ ଖାଲି ଅନ୍ଧ ବିଶ୍ୱାସର କଥା ।”
ଦିପୁ କାଠ ହାଣିବ ବୋଲି ଗୋଟିଏ ଗଛ ଖୋଜୁଥାଏ । ଏମିତି ଖୋଜି ଖୋଜି ଶେଷରେ ଦିପୁ ଯାଇ ସେ ଦୁଇ ଭୂତୁଣୀ ରହିବା ଗଛ ତଳେ ପହଁଚିଲା । ଦିପୁ ଯେମିତି ସେ ଗଛକୁ ଚୋଟଟିଏ ପକାଇଛି ସେହି କ୍ଷଣି ସେ ଦୁଇ ଭୂତୁଣୀ ଦିପୁକୁ ଘେରିଗଲେ । କହିଲେ – ଆମ୍ଭେମାନେ ଏ ଗଛରେ ରହୁ । ତେଣୁ ଏ ଗଛରେ କେହି କେବେବି ହାତ ମାରନ୍ତି ନାହିଁ । ଆଉ ପୁଣି ତୋର ଏ ଗଛ କାଟିବାକୁ ସାହସ ହେଲା କିପରି । ସବୁ ଶୁଣି ଦିପୁ କହିଲା – ତୁମ୍ଭେମାନେ ଏଠାରେ ରହୁଥିବା କଥା ଜାଣିଥିଲେ ମୁଁ କେବେବି ହେଲେ ଚୋଟଟିଏ ପକାଇନଥାନ୍ତି । ଏକଥା ଶୁଣି ସେ ଦୁଇ ଭୂତୁଣୀ କହିଲେ – ତୁ ଘୋର ଅପରାଧ କରିଛୁ । ତତେ ତ ଏହାର ପରିଣାମ ନିଶ୍ଚୟ ଭୋଗିବାକୁ ପଡିବ । ଏକଥା କହି ସେ ଦୁଇ ଭୂତୁଣୀ ଦିପୁକୁ ଏକ ଗୁମ୍ଫା ମଧ୍ୟକୁ ଟେକି ନେଇଗଲେ । ଏସବୁ କଥା ତ ସେ ଶୁଆଟି ଦେଖୁଥାଏ । ହଠାତ୍ ତା୍ର ଦିପୁ ପ୍ରତି ଟିକେ ଦୟା ଆସିଲା । କାରଣ ସେ ଠିକ୍ ଜାଣିଥିଲା ଯେ, ଏହି ଦିପୁ ବିନା ତା୍ ବାପାମା୍ ମରିଯିବେ ।
ସଂନ୍ଧ୍ୟା ଯାଇ ରାତି ହେଲା । ଏଣେ ଦିପୁର ବାପାମା୍ ଗଭୀର ଚିନ୍ତାରେ ପଡିଗଲେ । ସେମାନେ କହିଲେ – ଛୋଟ ପିଲାଟିଏ । ଏତେ ବଡ ଜଙ୍ଗଲ ମଧ୍ୟରେ ଆଉ ହଜିଗଲା କି । କୌଣସି ଜୀଜନ୍ତୁଙ୍କ ହାବୁଡରେ ପଡିଲା କି! ଏହି ଚିନ୍ତାରେ ପଡିଗଲେ । ଏହି ସମୟରେ ସେ ଶୁଆ ଆସି ଦିପୁର ବାପାମା୍ଙ୍କୁ ଦୁଇ ଭୂତୁଣୀଙ୍କ କଥା କହିଲା । ଦିପୁର ବାପମା୍ ସେ ଶୁଆଠାରୁ ସବୁଶୁଣି ଖାଲି ହସିବାକୁ ଲାଗିଲେ । କହିଲେ – ଆମ ଦିପୁ ବହୁତ ବୁଦ୍ଧିମାନ ଓ ଚତୁର । ସେ ସେହି ଦୁଇ ଭୂତୁଣୀଙ୍କୁ ଉଚିତ୍ ଶିକ୍ଷା ଦେବ । ଏକଥା କହି କାଠୁରିଆ ଓ ତା୍ ସ୍ତ୍ରୀ ଶୋଇ ପଡିଲେ । ମାତ୍ର ସେ ଶୁଆଟି ପରିସ୍ଥିତି ବିଷୟରେ ଅବଗତ ଥିବାରୁ ସେ ଖାଲି ପ୍ରମାଦ ଗଣିବାକୁ ଲାଗିଲା । ତେଣୁ ସେ ଭାବିଲା – ଏବେ ଦିପୁକୁ ଆଉ କେହିବି ରକ୍ଷା କରିପାରିବେନି ।
ଅମାବାସ୍ୟା ଆହୁରି ପାଂଚଦିନ ଥାଏ । ପ୍ରଥମ ଭୂତୁଣୀ କହିଲା – ଏଡେ ବକଟେ ପିଲାଟା । ମୁଁ ଏକୁଟିଆ ଜଗିବି । ତୁ ଏଠାରେ କ୍ଣ କରିବୁ । ଦ୍ୱିତୀୟ ଭୂତୁଣୀ କହିଲା – ତା ହେଲେ ଠିକ୍ ଅଛି । ତୁ ଏ ଟୋକାଟାକୁ ଜଗିଥା । ମୁଁ ଯାଉଛି । କିଛି ଖାଇବା ନେଇ ଆସିବି । ପ୍ରଥମ ଭୂତୁଣୀ ତ ଦିପୁକୁ ଜଗିଥାଏ । ଏହି ସମୟରେ ଦିପୁ ତାକୁ ପଚାରିଲା – ତୁମେ ଏ ଭୂତୁଣୀ ରୂପ ପାଇଲ କେମିତି? ଏକଥା ଶୁଣି ସେ ପ୍ରଥମ ଭୂତୁଣୀ କହିଲା – “ମୁଁ ଜଣେ ଜମିଦାରଙ୍କ ଝିଅ । ମୋ ବାପା ଗରିବଙ୍କ ଉପରେ ବହୁତ ଅତ୍ୟାଚାର କରୁଥିଲେ । ଏହି କାରଣରୁ କିଛି ଗ୍ରାମବାସୀ ଗାଁ ଛାଡି ପଳେଇଗଲେ । ଏହିପରି ଭାବେ ଆସ୍ତେ ଆସ୍ତେ ଗାଁଟା ପୁରାପୁରି ଲୋକ ଶୂନ୍ୟ ହୋଇଗଲା । ଗୁମାସ୍ତା କହିଲେ – ଜମିଦାରଙ୍କର ଏସବୁ ଅଘଟଣ କେବଳ ତାଙ୍କ ଝିଅ ପାଇଁ ହିଁ ହଉଛି । ଗାଁ ତ ସମ୍ପୁର୍ଣ୍ଣ ରୂପେ ଜନଶୂନ୍ୟ ହୋଇଗଲାଣି । ତେଣୁ ଜମିଦାର ମହାଶୟ ବି ଧିରେ ଧିରେ ଗରିବ ହୋଇଯାଉଛନ୍ତି । ତାପରେ ଜମିଦାର ତାଙ୍କ ଗୁମାସ୍ତାଙ୍କ କଥାରେ ପଡି ମତେ ସେ ଘରୁ ବାହାର କରିଦେଲେ । ଦିନେ ଗାଁ ଲୋକମାନେ ମତେ ଏକୁଟିଆ ବୁଲିବାର ଦେଖିପକାଇଲେ । ସେହି ଗାଁ ଲୋକଙ୍କ ଡରରେ ମୁଁ ଗୋଟିଏ କୂଅ ଭିତରକୁ ଡେଇଁପଡିଲି । ଆଉ ସେ କୂଅ ଭିତରେ ବହୁତ ପାଣିଥିଲା । ତେଣୁ ସେ ପାଣିରେ ବୁଡି ମୁଁ ମରିଗଲି ଓ ତା୍ପରେ ତ ମୁଁ ଏଇ ଭୂତୁଣୀ ରୂପରେ ଘୂରିବୁଲୁଛି ।”
ଏ କଥା ଶୁଣି ଦିପୁର ସେ ପ୍ରଥମ ଭୂତୁଣୀ ପ୍ରତି ଟିକେ ଦୟା ଆସିଲା । ତହୁଁ ସେ ଦିପୁ କହିଲା – ତୁମେ ଯଦି ମୋ କଥା ମାନିବ ତେବେ ମୁଁ ତୁମକୁ ତୁମ ପୂର୍ବ ରୂପ ନିଶ୍ଚୟ ଫେରାଇ ଦେଇପାରିବି । ତୁମେ ଭୂତୁଣୀରୁ ପୁଣି ଝିଅଟିଏ ହୋଇପାରିବ । ଏକଥା ଶୁଣି ସେ ପ୍ରଥମ ଭୂତୁଣୀର ଦିପୁ ପ୍ରତି ଟିକେ ସନ୍ଦେହ ହେଲା । କିନ୍ତୁ ଦିପୁ ସେ ଭୂତୁଣୀର ମନ କଥା ଜାଣିପାରି କହିଲା – ତୁମେ ମୋ ଉପରେ ଆଦୌ ସନ୍ଦେହ କରନାହିଁ । ମୁଁ ଯାହା ବି କହୁଛି ସେ ସବୁ ସତ କଥା । ମୋ ଉପରେ ବିଶ୍ୱାସ ରଖ । ସବୁ ଶୁଣି ଏଥର ସେ ପ୍ରଥମ ଭୂତୁଣୀ କହିଲା – ତେବେ ମୁଁ କ୍ଣ କରିବି କୁହ । ଏ ଭୂତୁଣୀ ରୂପ ମତେ ବି ଆଉ ଭଲ ଲାଗୁନି । ଦିପୁ କହିଲା – ଅମାବାସ୍ୟା ଦିନ ତୁମ୍ଭେ ତ ମତେ ହତ୍ୟା କରିବ ସତ ମାତ୍ର ତୁମେ ଯେପରି ମୋ ମଲା ଦେହକୁ ନ ଦେଖ । କାରଣ ତୁମେ ମୋର ମଲା ଦେହ ଦେଖିଲେ ତୁମେ ବି ମରିଯିବ । ଦିପୁର ଏପରି କଥା ଶୁଣି ପ୍ରଥମ ଭୂତୁଣୀ କହିଲା – ଏପରି କାହିଁକି? ତହୁଁ ସେ ଦିପୁ କହିଲା – ତୁମକୁ ବାଳକ ହତ୍ୟା ଦୋଷ ଲାଗିଯିବ । ତାପରେ ତୁମ୍ଭେ ପୁଣି ସାତ ଜନମ ପାଇଁ ଏହି ଭୂତୁଣୀ ରୂପରେ ଘୂରିବୁଲିବ । ତେଣୁ ମତେ ହତ୍ୟା କରିବା ସମୟରେ ତୁମେ ନିଜ ଆଖିରେ କଳା କନା ପଟି ବାନ୍ଧି ଦେବ । ଯାହା ଫଳରେ କି ତୁମେ ଆଉ ମୋ ମଲା ଶରୀର ଦେଖିପାରିବ ନାହିଁ ।
ଏକଥା ଶୁଣି ସେ ପ୍ରଥମ ଭୂତୁଣୀ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଖୁସି ହୋଇଗଲା । ଭାବିଲା – ଦ୍ୱିତୀୟ ଭୂତୁଣୀ ଏ ପିଲାଟିକୁ ହତ୍ୟା କରିବ ଓ ଦେଖିବ । ଆଉ ମୁଁ ନା ଦେଖିବି ନା ହତ୍ୟା କରିବି । ଅମାବାସ୍ୟା ରାତ୍ରୀ । ଅନ୍ଧାରରେ ତ କିଛି ବି ଦେଖାଯାଉନଥିବ । ବାସ୍, ସବୁ ଦୋଷ କେବଳ ସେ ଦ୍ୱିତୀୟ ଭୂତୁଣୀର ହିଁ ହେବ । ତାପରେ ମୁଁ ଚୁପ୍ କିନା ରକ୍ତ ପିଇଯିବି ଓ ମଣିଷ ରୂପ ପାଇଯିବି । ଏ କଥା ଭାବି ପ୍ରଥମ ଭୂତୁଣୀ ମନେ ମନେ ବହୁତ ଖୁସି ହେଲା ଓ ଆସନ୍ତା ଅମାବାସ୍ୟା ରାତ୍ରୀକୁ ଅପେକ୍ଷା କଲା । ଏହି ସମୟରେ ଦ୍ୱିତୀୟ ଭୂତୁଣୀ ଦୁଇ ତିନିଟା ଛୁଆ ହରିଣ ଓ ଠେକୁଆ ଧରି ଆସି ପହଁଚିଲା । ତାପରେ ଭୂତୁଣୀ ଦୁହେଁ ଖାଇ ପିଇ ରାତିସାରା ଖୁବ୍ ମଜା କଲେ ।
ତା୍ପର ଦିନ ସକାଳ ହେଲା । ଦ୍ୱିତୀୟ ଭୂତୁଣୀ କହିଲା – ଆଜି ମୁଁ ଏ ପିଲାକୁ ଜଗିବି । ତୁ ଯା ଖାଇବା ଆଣିବୁ । ଦ୍ୱିତୀୟ ଭୂତୁଣୀ କଥାରେ ପ୍ରଥମ ଭୂତୁଣୀ ବି ରାଜି ହେଲା । ପ୍ରଥମ ଭୂତୁଣୀ ସେଠାରୁ ଗଲାପରେ ଦିପୁ କହିଲା – ଆଚ୍ଛା ତୁମ୍ଭେ ଏ ଭୂତୁଣୀ ରୂପ କିପରି ପାଇଲ । ତହୁଁ ସେ ଦ୍ୱିତୀୟ ଭୂତୁଣୀ କହିଲା – ମୋ ବାପା ରାଜାଙ୍କ ଉଦ୍ୟାନରେ କାମ କରୁଥାନ୍ତି । ସେତେବେଳେ ତ ସେ ରାଜାଙ୍କର ବଗିଚାରେ ଅନେକ ଫଳ ଫୁଲ ଗଛ ଥାଏ । ଦିନକର କଥା । ମାଙ୍କଡ ପଲେ ଆସି ରାଜାଙ୍କ ଉଦ୍ୟାନକୁ ପୁରାପୁରି ନଷ୍ଟ କରିଦେଲେ । ରାଜା ତାଙ୍କ ଉଦ୍ୟାନ ନଷ୍ଟ ହେବାର ଦେଖି ମୋ ବାପାଙ୍କୁ ବନ୍ଦୀ କରି କାରାଗାରରେ ରଖିଲେ । ତାପରେ ମତେ ହିଁ ରାଜା ତାଙ୍କ ବଗିଚାରେ ନେଇ ଖଟାଇଲେ । କାମ କଷ୍ଟ ସହି ନପାରି ଶେଷରେ ମୁଁ ଆତ୍ମହତ୍ୟା କଲି ଓ ତା୍ପରଠାରୁ ମୁଁ ତ ଏ ଭୂତୁଣୀ ରୂପରେ ବୁଲୁଛି ।
ଏକଥା ଶୁଣି ଦିପୁ କହିଲା – ତୁମେ ତୁମ ପୂର୍ବ ରୂପ ନିଶ୍ଚୟ ଫେରିପାଇବ । ମାତ୍ର ଏକଥା ତୁମେ ଆଉ କାହାକୁ ବି କହିବନି । ପ୍ରଥମ ଭୂତୁଣୀ ଭଳି ଦ୍ୱିତୀୟ ଭୂତୁଣୀ ମଧ୍ୟ ଦିପୁକୁ ଟିକେ ସନ୍ଦେହ କଲା କିନ୍ତୁ ଦିପୁ ସେ ଦ୍ୱିତୀୟ ଭୂତୁଣୀକୁ ବିଶ୍ୱାସ ଦେଲା । ଦ୍ୱିତୀୟ ଭୂତୁଣୀ ଦିପୁ କହିଥିବା କଥା ଅନୁସାରେ ରାଜି ହେଲା ଓ ଅମାବାସ୍ୟା ରାତ୍ରୀକୁ ଅପେକ୍ଷା କଲା ।
ଅମାବାସ୍ୟା ରାତ୍ରୀର ଦ୍ୱିତୀୟ ପ୍ରହର । ଭୂତୁଣୀ ଦୁହେଁ ପୂର୍ବ ରୂପ ଫେରି ପାଇବା ଆଶାରେ ମନେ ମନେ ବହୁତ ଖୁସି ହଉଥାନ୍ତି । ତେଣୁ ସେ ଦୁହେଁ ନିଜ ନିଜ ଆଖିରେ କଳାକନା ପଟି ବାନ୍ଧିଲେ । ଦିପୁ ତ ଏସବୁ ଦେଖୁଥାଏ । ତାପରେ ସେ ଭୂତୁଣୀ ଦୁଇଜଣ ଦୁଇଟି ଖଣ୍ଡା ଧରି ଆସି ଦିପୁ ପାଖରେ ପହଁଚିଗଲେ । ପ୍ରଥମ ଭୂତୁଣୀ କହିଲା – ତୁ ହତ୍ୟା କର । ଦ୍ୱିତୀୟ ଭୂତୁଣୀ କହିଲା – ନା, ତୁ ହତ୍ୟା କର । ଏହିପରି ଭାବେ ସେ ଦୁଇ ଭୂତୁଣୀଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ହେଲା ଯୁଦ୍ଧ । ତାପରେ ସେ ଦୁଇ ଭୂତୁଣୀ ପରସ୍ପରକୁ ହାଣିବାରେ ଲାଗିଲେ । କିଛି ସମୟ ପରେ ସେ ଦୁଇ ଭୂତୁଣୀ ରକ୍ତ ଜୁଡୁବୁଡୁ ହେବାର ଦେଖି ଦିପୁ ସେହି ଗୁମ୍ଫା ଭିତରୁ ବାହାରକୁ ପଳେଇ ଆସିଲା ।
ଦୁଇ ଭୂତୁଣୀ ତ ପରସ୍ପର ମଧ୍ୟରେ ଯୁଦ୍ଧ କରି ରକ୍ତାକ୍ତ ହୋଇଗଲେ । ତେଣୁ ଏବେ ଆଉ ଉଠିବାକୁ ସେମାନଙ୍କ ପାଖରେ ଶକ୍ତି ନଥାଏ । ଏହି ସମୟରେ ଦିପୁ ଏକ ପଥର ନେଇ ସେ ଗୁମ୍ଫା ମୁହଁ ବନ୍ଦ କରିଦେଲା । ତାପରେ ସେ ଦୁଇ ଭୂତୁଣୀ ସେହି ଦିନଠାରୁ ସେହି ଗୁମ୍ଫା ମଧ୍ୟରେ ସେମିତି ବନ୍ଦୀ ହୋଇ ରହିଲେ । ଆଉ ସେ ଗୁମ୍ଫା ବାହାର ଗଛ ଡାଳରେ ବସି ଶୁଆ ଏସବୁ କଥା ଦେଖୁଥାଏ । ସେ ଦିପୁର ବୁଦ୍ଧିକୁ ଖୁବ୍ ତାରିଫ୍ କଲା । ତାପରେ ସେ ଗୁମ୍ଫା ପାଖରୁ ଲମ୍ବିଥିବା ରାସ୍ତାକୁ ଶୁଆ ଦିପୁକୁ ଦେଖାଉଥାଏ । ପରିଶେଷରେ ଦିପୁ ଆସି ତା୍ ଘରେ ପହଁଚିଗଲା । ବୁଦ୍ଧିମାନ ଦିପୁର ଚତୁରତାକୁ କାଠୁରିଆ ଓ ତା୍ ସ୍ତ୍ରୀ ବହୁତ ପ୍ରଶଂସା କଲେ ।
Comments
comments